Het internationaal Scouts-verdeelmoment in Salzburg.

De verdeling van het vredeslicht is voor de Scoutbeweging een jaarlijks hoogtepunt geworden, die organisatorisch en spiritueel gewaardeerd mag worden. We maken daarom graag gebruik van de inzet van onze eigen Belgische scouts. Zij brengen via hun kanalen het licht van Wenen thuis bij ons. Jaarlijks zakken veel mensen naar Eupen af,  teneinde het licht op te halen en verder te verdelen over het grondgebied van ons land.

2018 / De verkennersbeweging ondersteunt de eindejaarstraditie voor de 30ste maal. Jongeren uit 20 verschillende landen, worden uitgenodigd om het licht naar het thuisland over te brengen. Deze reis gebeurt meestal ‘s nachts met de bus, auto en de trein. Duitsland stuurt elk jaar een delegatie van 250 mensen naar Oostenrijk. Uit Münster, Aachen (Nordrhein-Westfahlen), Oostfriesland en Speyer (Rheinland-Pfalz). Eens het vredeslicht binnen de landsgrenzen in Duitsland is aangekomen, engageren meer dan 15 000 plaatselijke Scouts zich, om het vredeslicht tot in alle hoeken van het land te krijgen.

De Amerikaanse en Canadese afgevaardigden halen het vredeslicht eerder symbolisch op. Het vuur werd al op voorhand om praktische redenen overgevlogen naar New York en Toronto. De VS en Canada hebben als land dermate grote afmetingen, dat het ondoenbaar is om in één week tijd het licht tot in elke deelstaat te krijgen. Daarnaast sijpelden er elk jaar berichten binnen dat het vredeslicht Chili dn Argentinië aandoet. Vermoedelijk gaat deze tocht over de staat Texas via Mexico naar Zuid-Amerika.

Hoe het allemaal begon voor de Scouts in Oostenrijk.

De nieuwe kersttraditie van Licht ins Dunkel, die in 1986 werd opgericht door de omroep ORF, werd door Scouting Oostenrijk ondersteund. Aanvankelijk hadden de Scouts geen plannen om het vredeslicht wereldwijd te verdelen. Maar toen de interesse van de Duitse collega’s padvinders begon te groeien, raakten de eerste plannen voor de internationale uittocht van het vredeslicht in een stroomversnelling. Herbert Grünwald, voormalig hoofd van de Weense gidsen en scouts, hielp het evenement om te zetten tot een wereldwijd succesverhaal. De verspreiding van het lopend vuurtje, gebeurt nu nog altijd in samenwerking met andere organisaties:  “De jeugdbrandweer, het Rode Kruis, de Samaritaanbeweging en de Oostenrijkse spoorwegmaatschappij ÖBB.”

In Oostenrijk eigent men het licht van de vrede zichzelf niet toe. Integendeel. De verdeling van het licht is juist een uitnodiging om alle mensen en organisaties te mobiliseren tot het nemen van een engagement.  Op deze wijze maakt men de grote familieketting concreet, inter-levensbeschouwelijk en bijzonder.

Vrede zonder grenzen.

Er is nauwelijks een andere organisatie, die wereldwijd over een dergelijk Scoutsgewijs groot netwerk beschikt. Elke internationale afdeling die zich wenst aan te sluiten om het vredeslicht af te halen in Oostenrijk, wordt door de organisatoren warm onthaald. Hierdoor ontstaan er vriendschappen en contacten over de grenzen en continenten heen. Deze uittocht van het vredeslicht ging gepaard met het zoeken naar technische oplossingen om het vuur op een veilig manier naar hun eindbestemming te transporteren. Geen eenvoudige opdracht, omdat er een aantal hindernissen moesten worden overwonnen.